inönüye febe formasıyla çıktığında hissettiklerini yıllar sonra hayatını anlattığı bir kitapta şu şekilde anlatmasına sebep olacak olaydır:
...işte o gün gelmişti. takım olarak kötü günler geçiriyorduk ve 100. yılda şampiyon olmanın stresi da cabasıydı. bu maç kupa maçı olsa bile hem kupada hem de ligdeki en ciddi rakibimizle oynuyor olmak başka bir hava yaratıyordu. teknik direktör zico ilk onbiri açıkladığında korktuğum başıma gelmişti. tuncayı forvete kaydırmış ve beni sol açığa koymuştu. o andan itibaren tek arzum maçın ilk yarısında deniz tarafındaki kalenin bizim olmasıydı. çarşıdan uzak durmak istiyordum. hatta sahaya çıkmak istemiyordum. ama profesyonellik buna izin vermiyordu.
ısınmak için sahaya çıktığımda tıklım tıklım dolu tribünlerin hep beraber ettikleri küfürler tam da maç yaklaştıkça geceleri sık sık rüyamda gördüğüm sahnelerin aynısıydı. tekrar soyunma odasına döndüğümde herkes bana birşeyler söylüyordu. yaptığım hatanın farkına tam olarak varmıştım. o an anladım ki yanlış soyunma odasındayım. olmak istediğim yer burası değil diğer taraftı. ama artık çok geçti.
ve artık maç başlamak üzereydi....
...
...
....hayatımın en kötü günüydü.
