ne özleyeceğim hiçte özlemiyorum, ne elimizde var ne avucumuzda zar zor geçiniyorduk, atari oynamaya commodore 64 zengin komşumuzun evine gidiyordum apaçi açlar gibi o oynar ben bakardım, çikolata yemek için almanyadan birileri gelecekte bize çikolata verecek, kısacası yokluk vardı...
