yıl 2003. bölümün en ağır senesi. 3. sınıf. böyle kol gibi çizimler yapıyoruz falan. uykusuzluk rekorları kırılıyor, vitaminlerle, kahve-kolalarla ayakta duruyoruz. kahve-kola da iğreçtir bu arada. yeri gelmişken es geçmeyeyim. böyle bok gibi afedersin ama ayakta tutar. sadece düşünsel yetenekleriniz kayboluyor, ama ayaktasınız. boyamaları sona bırakıp bu şekilde yapardık. zombiler pafta boyuyor, neyse.
kişisel 3 günlük sıfır uyku rekorumu kırıp teslim için yıldıza gittim. o ara ev sorunu da vardı. avcılarda kalıyorum. zulüm amk. 3 saat yol. metrobüs yok tabi. yardır e5'te. neyse gittim yaptım teslimi. işte teslimi benim kadar siklememiş 2-3 arkadaş içmeye gidelim dedi. siktirin dedim. çıktım taksime, çift katlıya bineceğim, avcılarda ineceğim.
biletçi çocupa yanaştım. abi dedim. çok sağlam uyuyacağım. beni avcılar migrosta indir. ama dedim öyle böyle uyumam. tamam abi dedi. neyse oturdum yakınına. tabi otobüsün hareketini bile hatırlamıyorum. bi açtım gözlerimi beylikdüzündeyim. lan dedim naptın sen. abi dedi, çok güzel uyuyordun, kıyamadım. dönüşte bırakırız seni dedi. vay amk arkadaş. biletçiye gel.
