özel günlerin bir çıkış noktası vardır; birdenbire ortaya çıkmazlar.
Dünya kadınlar günü de, kadınların gönlünü almak ya da ağzına bir parmak bal çalmak için kutlanmıyor her sene. Greve giden kadınların fabrikaya kilitlenip yanarak ölmesidir çıkış noktası çoğumuzun bildiği gibi... "Bize bir gün yeter. alın 364 gün 6 saat sizin olsun " denilmiyor yani.
Herşeyi bir dışlama politikamız var nedense. Sevgililer günü'nün de böyle içine ediyoruz zaten. Roma imparatoru'nun çiftlerin evlenmesini yasaklaması üzerine; gizliden iyilik yapan bir din adamının ölümüdür 14 şubat'ın da çıkış noktası. ~http://www.hafif.org/yazi...ikayesini-biliyor-musunuz ~ öyle gösterişli hediyelere, anlamsız triplere gerek yoktur. Sevgi günüdür aslında. Yurtdışında sadece sevgililer arasında kutlanmayışının sebebi budur. "Beni ilgilendirmez, ölen benim din adamım mı?" ya da "hakkını arayan benim toprağımın kadını mı?" diyecek kadar insanlığımızı yitirmediğimizi umuyorum. Oysa biliyorum ki memleketimin 3/4ü karşı böyle günlere. sevgiye, emeğe karşıyız yani...
Özel günleri kutlamak değil burada aslında amaç; anmak gerekiyor sadece. Biraz da saygı...
