9 yıl oldu renklerin içinde ki renksizliği gördüğüm tüm bu şehirlerden, renksizliğinde renkler keşfettiğim o şehri özlemeye başlayalı...
özlüyorum, çocukluğumun, gençliğimin geçtiği o şehri özlüyorum, sonbaharda seğmenler'de yürürken, yanımdan gelen çıtırtıları duyup, bunların sevgilimin kurumuş yapraklara basış sesleri olduğunu farkettiğim anı özlüyorum.
ben ezilen yaprak seslerinin yalnız olmadığını hatırlattığı o şehri özlüyorum...
[ sözlük'te bulunan "gelmeyen pazartesi" kitabına ait yazılar, ek yazılar ile birlikte kitap olarak basıldı. bu nedenle yazıların buradan yayınını durdurmak durumundayım. anlayış göstereceğinizi umuyor, ilginiz için teşekkür ediyorum. eksper mental ]
