efenim bir süredir kafama takılan bir soruydu neden aşık olamadığım? yıllarca ben sorunu kendimde ve çevremde aradım, belki türk kızlarıydı aşık olamamamın sebebi, belki de ne aradığımı bilmememdi. fakat bugün karar verdim ki yaşadığım hayattı buna sebep olan. hemen buna sebep olan olayı anlatayım; efenim bugün görmüş olduğum bir hatun kişisini düşünüyordum durduğum ışıkta malum trafik ışıkları yaklaşık 3 ila 5 dakika arasında kırmızıda kalmakta, hele bir de dönüş için ayrılmış ışıksa vay halinize! neyse ben tam bu hatun kişisini düşünceye dalacakken arkadan "daattt" bir korna sesi ve yanan yeşil ışık sadece 12 saniye; işte tam bu anda ne aşık olma şevkim kaldı, ne de kızın çekiciliği. bu dakikadan sonra sadece hayatın zorluğu ve uzun bir keşmekeşten ibaret olduğu geldi aklıma. ve ondan sonra neden eskiden harika şiirler ve şarkılar çıkarken şu anda sadece "laylaylom" türevinde eserler çıkıyor bunu da anlamış bulunuyorum.
--alıntı--
iktibâs-ı feyz için mihr-i münir'inden senin
işte ettim âsitân-ı âşkına vaz-ı cebîn
dergehinden boş çevirmezsin beni, kalbim emin
dâima ağlar, yanar bir bedenim zâr u haz
neyzen
--alıntı--
--alıntı--
sevgili, bir başka güzelsin bugün;
ay gibisin, pırıl pırıl gülüşün.
güzeller bayram günleri süslenir:
seninse bayramları süsler yüzün.
hayyam
--alıntı--
not: iş bu entrydeki aşk hem tasavvufi hem de maddidir.
