önümde dilim kavrulana kadar yediğim kabak çekirdeğimin kabukları dağ olmuş durumda, koltuğumun üstünde birazdan en sevdiğim yabancı diziyi seyrederken içmek için hazırlayacağım sahlebin paketi duruyor, dışarısı buz gibi, battaniyem hazır, içeri odada bir poşet dolusu abur cubur.. keyfim yerinde, kafam bulanık değil, yarın boş günüm, pazar sendromum yok.. yani şuan çok güzel bir anımdayım ama senin sıfatın sevgili değil, "gelecekteki" sevgili. henüz yoksun hayatımda ve eminim nerde sıkıntılııı, kıçımdan sinir akaaan, stres manyağııı olduğum bir dönem olacak, sen o günlerde benim sevgilim olacaksın.. bu güzel anın tadını çıkarabilmek varken sen kötü dönemimde beni kendine aşık edip sonra "vay efendim neden sinirlisin, yok efendim sen bi doktora görün" falan diyeceksin. şimdiden bil diye diyorum, suç bende mi arkadaş? çıksaydın karşıma şu en doğru zamanlarda yaşardık huzuru, chucky damgası yemek yerine. sen gel en kötü dönemde sonra vay efendim şöylesin yok efendim seninle anlaşamıyoruz.
tüm bunlar bir yana, gelişini bilmem ama, güzel "iyi ki" cümleleri kurdurtacak bir varoluşun olsun insana.
