Ahmet Selçuk ilkan'ın insanı derinden etkileyen şiiri:
Yoklugunda ne atesleri hasretimle yaktim da
Bir seni yakamadim, beni yaktigin gibi
Çölde su, maphusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Simdi nerdesin diye sakin sorma
Sen çagirdin da ben gelmedim mi?
Sen varken darilmazdim çiçeksiz baharlara,
Yagmurlu havalara...Bu kasvetli aksamlara
Sen varken
Bakip içlenmezdim tren istasyonlarina
Otobüs duraklarina...
Sen varken ayrilanlara aglamazdim...
Yikilmazdim biten sevdalarin ardindan
Gidenlere küsmezdim
Kalanlara acimazdim...
Sen varken böyle üsümezdim-titremezdim
Masumdum, çocuklar gibi
Böyle delirmezdim-küfretmezdim...
Hele ölmeyi hiç düsünmezdim.
Simdi soruyorum sana
Adi sevdaysa bu cehennemin
Sen yaktin da ben yanmadim mi?
Biliyorsun
Bütün acilarina 'yesil isik' yaktim olmadi
Bütün korkularina 'arka çiktim' olmadi
Daglara merdiven dayadim olmadi
Haziranda kar oldum yagdim avuçlarina olmadi
Sevdim olmadi -yandim olmadi-taptim olmadi
Artik benden pes
Bu askin biletini istedigin gibi kes
Nasilsa gidiyorsun
Biliyorum git...
Ama ardinda
Aglayan bir çift göz
Paramparça bir yürek
Ve yikilmis bir dag görmek istemiyosan
Çek silahini-daya sirtima
Titrersem namerdim...
Sen vurdun da ben ölmedim mi?
