hayatta hiçbir zaman eskisi gibi olmayacağının korkusu başlıyor önce.
sonra liseye feci bir özlem başlıyor. hemen arkasından "üniversite kral mekan bir sürü arkadaşın olucakmış" diyen adamlara küfür ediyorsunuz. lise gibisinin olmadığı, olamayacağı görüllüyor.
"odamdan derhal dışarı" çık diyen profosör kılıklı hocalarla muhattap oluyorsunuz. yalaka olmazsanız not verilmiyor.
eğitim yerine daha çok öğretim kullanılıyor. örneğin size bilgi olarak 3 verilip sınavda 2 saatte yaratıcılığınızı kullanarak 10 isteniyor.
sigara içme eylemi %90 üniversitede başlıyor.*
eve her döndüğünüzde ait olamama duygusu baş gösteriyor. yalnız hissediyorsunuz kendinizi her anda. çünkü okulunuz hiçbir zaman aileniz gibi değil. ailenizin yanında da eskisi gibi olamıyorsunuz.
kısacası hayat hepten boktanlaşıyor. ve boktan bir hayata alışmış oluyorsunuz.
