sanki hayatta yapabileceğim her şeyi yapmışım ve artık başka bi dünyaya gitme zamanım gelmiş gibi hissediyorum. bunun sebebi belki internet denen canavar sayesinde istediğimiz her şeye anında ulaşabiliyor olmamızdan kaynaklanıyor. eskiden insanlar çalışıp para kazanıp su ülkeye gidiyim göreyim diyorlardı belki, belkide yabancı dil öğrenmek istiyorlardı biraz daha ilerde, yada uzaktaki kuzenini görmek istiyordu veya annesini, artık öyle bir durum var ki ortada tek tıkla istediğimiz her şey karşımızda, asosyal insanlar haline geldik, alışveriş için bile popomuzu o sıcak sandalyemizden kaldırmayıp parmağımızı oynatarak yapıyoruz alışverişimizi, ben her zaman şunu hayal etmişimdir bundan 200 sene sonrasına gitmeyi, düşünsenize nasıl olur kim bilir sokaklar, caddeler en çok merak ettiğimde ben küçükken kapımızı çalıp mis gibi kokan o sıcacık börekleri getiren teyzelerin yerini ne alacak. şimdiye kadar insanlar bir çok zamanda yaşadılar eski çağ, orta çağ ama kabul edelim şimdiye kadar dünya üzerinde yaşayan insanlar arasında en garip çağda yaşayan ve diğerlerine göre daha farklı bi konumda olduğumuz bir gerçek. bize bir sorumluluk yüklenmiş sanki bir şeyleri anlamamız, farkına varmamız gerekiyor. çok garip ama insanlar giderek yalnızlaşıyor ve artık para, ev, araba ne kadar rüyanızı süsleyen şey varsa değerini yitiriyor ve 200 sene sonra insanlar belki olan bitenin farkına varıp lüks evleri son model arabaları bilgisayarları yüzlerce özellikli cep telefonlarını hepsini bir kenara bırakıp o mis kokulu börekleri getiren teyzelerin önemini anlayacak.
