1.
-
din kimliğinin milli kimlikten önce gelmesi, daha üstte durması ve daha etkili olması durumudur.
türk olmakla övünmek içi boş, gereksiz ve çocukça bir övgüden ibarettir. buna kendini beğenmişlik demek bile fazla bir mertebe atfı mahiyeti taşır.
eğer bir birlik kurulacaksa buraya türklük kimliği ikinci planda sokulmalı ve dinin kanatları bütün milletleri kapsayacak ölçüde açılmalıdır.
kimse türk oğlu türk'üm ben diye övünmesin, bu ancak ırkçılığı millet sevgisi kisvesiyle meşrulaştırma çabası olur, başka değil.
