...
deryalarımda batan her gemide bir kaptandı kalbim
derinlerimde şimdi şarkıların, ölüm nefeslerinde...
halimi sorma,
senden çok farklı durumda sevgim,
darmadağın çiçek bahçelerinde bal kalbini yorma...
ben prangalarıyla küçük bir kalbi yaşatmaya çalışırken,
dört yanım uçurumdu düştüğümde tutunduğumu sanma!
bıraktım kendimi,
olmadığın okyanuslarında dalgalarınla savaşırken,
sen halime hiç yanma...
bu kalbimin ilk pesiydi.
dünya dönmekten bıksa yılmayacaktım; ben kabus olsa da alışacaktım,
gözlerimi açacak, yelkenlerimi yakacaktım!
salacaktım kendimi, rüzgarlarının önünde koşacaktım!
kök salacaktım...
alacaktım başımı uzaklara,
kalbimi uçurtmalara takacaktım, onu da salacaktım güneşlerini tutsun diye
bütün şiirlerimi yakacaktım,
seni hançer gibi saplandığın bu yürekten atacaktım!
önemli değildi iki üç kadeh,
ve yıldızların nakaratlarını dudaklarına ellerimle sürmek,
kendimi sürgün etmek mapus kalbine müebbet bir sevgiyle...
çığlığıydı allah'ım yardım et kurtar omuzlarıma çok çöktü inan ki bu dert...
sert esti rüzgarlarımda poyraz,
meltemlerinden eser kalmadı,
güneş açmaz, derman yağmaz,
mecnun olsa leylayi takmaz,
devran-ı alemin içinde sen olmazsan zapt olmaz,
bu kalp göğüs kafesime sığmaz...
naz değil; az değil bu dert baz alınmaz,
kurak çeşmelere dert yan, sen çatlak dudaklarında mey akmaz,
ney çalmaz oldu.
gittin dağları erittin,
karanlık güneşlerim doğdu;
kan ağladım derilerim yol oldu,
yoldu saçlarımı.
garip bir ebabil kuşuydum, nereye uçtuğumu bilmeyen
ağır geldi yolculuğumda,
uçtuğum ufuklarda protez kanatlarım da kaldı,
kanlı gözlerimde umuttan eser kalmadı...
sustur şimdi susturabilirsen;
dudaklarımda volkan, içimde patlayan acına hep ağlayan sol yanımda pişman değilim inan!
her acının son bulduğu bir yerde ben,
sen ağlamaklı gözlerinle yan; cehennemlerimde yan...
