Evet hayal meyal olsa da ilkokulun o yumurta kokan sınıfında beni kör noktanda olduğum için göremesen de her gün koşarak okula gelmemin tek sebebiydin. Şimdiki akılla anlaşılamayacak kadar masumane ve saf şekliyle sevmiş ve kendimce sınıfa girmeden köşedeki tuvalette bulunan aynaya boyum yetişmese bile zıplaya zıplaya kırık tarakla düzeltmeye çalıştığım saçımı bugün beğenecek kesin hevesleriyle doluyordum, her farketmediğin gün anlamsız olsa da daha da çok bağlıyordu beni sana. ama karakterini sikeyim ki farketmedin işte beni, bunun acısını yıllar yıllar sonra gençliğimde beni farkedenlerden çıkarsam da olmadı hiç senin farkedemediğin gibi bir ambiyans, evet kim bilir nerelerdesin , şimdi isminden başka hiç birşeyini hatırlamıyorum yüzün dahil, bu kadar sene sonra bile eğer dün yediğim yemeğin adını hatırlamayıp seneler evvel ki adını soyadını hatırlıyorsam evet gerçekten de bende iz bırakmışsın. şimdi sen başka diyarlarda, ben başka diyarlarda, kırık tarak ise erimiş yokolmuştur.
