1982 yılındaki güzel hikayenin ekmeğini yeme amacı güdeceğini farzederek önyargı ile yaklaşmıştım 2011 versiyonuna.
önyargımı peynir-ekmek ile birlikte yemiş olmaktan mutluyum.
gerek gerilimiyle, gerek şahane makyaj ve efektleriyle, gerekse 1982'deki filmin öncesinde yaşananları anlatarak hikayenin arkaplanını güçlendirmesiyle olsun, her bakımdan oldukça güzel olmuş diyebilirim.
tek kötü yanı başroldeki kadın oyuncunun öküz gibi oynamasıdır. o ne ruhsuzluk lan, üssü uzaylı basmış, arkadaşlarının kılığına giriyor, millet takır takır yanarak ölüyor, hatunun suratındaki bakış fix aynı.
