Bir sabah sofraya oturup,yumurtayı önce karşısındakine koyan ardından yüzünde kocaman bir gülümseme barındıran,ve gözleri o sıcak içten bakışlarıyla parıldıyan hayatın belli kesimlerinde karşıma çıkan,düşündüren, merak edilen ve ardından ölüm haberini alınca olunan yerde kalıp 'inanamıyorum' dedirten ve bir kez daha hayatın ne kadar kısa olduğunu hatırlatan,güzel gözlü çocuk.Umarım huzurlu uyuyordur...
