güzel zihniyettir. içi dışı bir olan zihniyettir aynı zamanda. sosyetik veya sözde yenilikçi bireyler 'ayy abdullah mı?! ne kadar da banal, alelade, uygar olmayan, küçücük bebeğe yakışmayan bir isim!' diyerek burun kıvırır ve çocuğuna 'su,çimen, oylum, lal, ada' veya 'berkecan, boğaçhan, volga, gökberk, tonguç' tarzında uygar(!) bir isim koyar ve ileride bu isimlerde yetişkin birer bireyler (hatta dedeler ve nineler) oluşur. ne kadar da ağır isimler değil mi? ben demiyorum ki '' çocuğa 'satılmış,sefer, selahattin'' tarzında isimler koysunlar.'. bu yüzden biraz yeni, biraz da olgun isimler (iki isim) koymak en güzeli. hem çocuğu zor durumda bırakmaz hem sizi...
