'' aşk utanmanın ve çekinmenin olduğu yerde başlar'' demiş montaigne.
ilk önce insan yanında nefes almaya bile çekinir. harfleri yan yana getirip cümle kurmak bile imkansız görünürken söylenecek romanlar dolusu sözü vardır insanın.
adım attıkça koşmaya, koştukça hızlanmaya başlar herşey. o ilk randevu, işte orada yanardağlar ve buzullar iş başındadır. kimin galip geleceği ise tek bilinmeyen.
yanardağın savaşı kazanması ile her yer yangın yerine döner. bütün hücreler tutuşur o savrulan saçlarla, o mis kokuyla, o güçlü eller ve keskin gözlerle.
zıt mıknatıslar gibidir o ilk el ele tutuşmalar. bütün insan vücudu sadece ellerden ibaretmiş gibi sımsıkı tutulur ve bütün vücut bir santimmiş gibi okşanır.
sonra vücutların tanışması ise, akıllarda binbir tane soru ile başlar. o an dünyaları değiştirebilme gücü yok olur bir anda. çaylaklık sisi sarar. ilk kadın, ilk erkek, aman allahım bu ne. şimdiye kadar görülen bedenlerden ne kadar mükemmel olduğu geçer akıllardan.
ve artık tek vücut olmuş olmanın, sanki hücrelerinin iç içe geçmişliği hissi yanardağları buzullara birleştirir ve sonsuz dinginlik. işte o an, sevginin başladığı andır.
