Sene 2006,lise biteli 5 sene olmuş, nick bulamayan adam 5 senedir aynı dershane de üniversiteyi kazanmanın yollarını aramaktadır.. aynı zaman da istanbul'un belli başlı gece club'lerin de pr lık (bkz: public relations) hizmeti vermektedir..
anne ve ev ahalisi bu duruma çok üzülmekle beraber, oğullarına yani bana söz geçirememekte, artık herşey rolantiye alınmış,herşey olacağına bırakılmıştır..
bir sabaha karşı işten gelinmiş ve alkolünde verdiği tesirle hemen yatılmıştır.. öğlene doğru telefon çalar, karşıda ki ses babamdır..
b: oğlum ne yapıyorsun..?
nba: uyuyorum baba geç geldim..
b: hadi uyan babaannenlere gel, önemli bir konu hakkında konuşmamız lazım..
nba: baba,akşam konuşsak olmaz mı..? çok uykum var..?
b: oğlum,annenle ilgili..
nba: tamam çıkıyorum evden..
o zamanlar evimiz beşiktaş'taydı. babaannemler ise üsküdar'da oturuyorlardı.. o yüzden yarım saat içerisinde gitmiştim babaannemlere..
eve gittiğim de herkes suskundu,bir tek babam anneme ''bunu da atlatacağız hiç merak etme'' diyordu.. annem de ufak bir tebessümle inşallah diyordu.. ama gözünden dökülen damlaları görebiliyordum.. noluyor yahu nedir bu surat ifadeleriniz dediğim de, babam geç otur dedi, hemen yanlarına oturdum annem elimi tuttu,oğlum sana söyleyemedik,biz babanla 2 gündür hastaneye gidiyoruz kontrol için,sonuçlar bugün belli oldu, gögüs kanseriymişim annecim dedi...
adeta bütün dünya, bütün evren durmuştu o an,sadece kulaklarım da gögüs kanseriymişim annecim lafı yankılanıyordu.. hiç birşey diyemedim, sımsıkı sarıldım ağladık.. sana söz veriyorum atlatacağız dedim o'na.. biliyorum dedi..
o gün tüm çalıştığım gece clublerine telefon açtım,belli bir süre çalışamayacağımı söyledim,durumu anlattım,saolsun hepsi gereken desteği verdiler.. ertesi hafta annem ameliyata girdi,erken teşhis olduğu için gögsünü almadılar,sadece kitleyi aldılar.. başarılı bir ameliyat geçirmişti kendisi.. hepimiz çok sevinmiştik..
1 hafta sonra hastaneden çıkarıldı annem ben de anneme içimden verdiğim sözü tutacaktım,bu sene üniversiteyi kazanacaktım.. azimle sıçan duvarı deler misali, özel bir üniversitenin %75 burslu bölümünü kazandım.. ve anneme hiç birşey söylemeden gittim kayıt oldum. gereken masrafları da evvelden çalışıp kazandığım birikmişlerden karşıladım,karşılayacaktım..
anneme öğrenci belgemi gösterdiğim de, allah bana senin gibi hayırlı bir evlat verdi,şükürler olsun.. bana o ameliyat masasında ki kazandığım yaşamdan daha güzel bir hediye verdin dedi..
aradan seneler geçti.. ben üniversiteden mezun oldum,annem hastalığı atlattı,babam emekli oldu,kız kardeşim üniversiteye başladı.. mutlu ve huzurluyuz..
ve ben şunu anladım ki bu hayatta en önemli şey sağlık, gerisi fasa fiso.. heleki hasta olan annenizse..
annem hep benim herşeyimdi, ve biz bu hastalığı sevgimizle yendik..
