o kadar "yapmış olmak için" yapılmış bir albüm ki kelimeler kifayetsiz. gitar sololarının nerede gireceğini bile daha ilk dinleyişte tahmin edebiliyorsunuz. sözler ve müzikler o kadar kasıntı ki benim gibi şebnem ferah hayranı bir insanı bile hayranlıktan çıkartmayı başardı albüm, helal olsun. nerede o yaratıcılık, o güzel besteler.. her şey bu kadar fabrikasyon olmak zorunda mıydı. neden hep aynı tarz aranjeler yapıyor şebnem ferah? o kadar uzun yıllardır bu piyasada ki kaybedecek neyi olabilir..
