loud dan sonra hiç gitmemiş rihanna albümüdür. ama burada sorunun rihanna'nın yeteneklerinin azalması değil, yanlış sound seçimi olduğunu düşünüyorum. loud ciddi manada türünde bir klasik olacak. belki de oldu. ki oradaki başarının sebebi, rihanna'nın türler arası gezinerek gerçekten çok kaliteli bir ürün sunmasıydı.
bu albümde ise çok gereksiz ve rahatsız edici elektronik efekt bolluğu var. ayrıca rihannanın kesinlikle çocuk gibi şarkı söylememesi gerek. bu onu çok sıradanlaştırıyor. zaten rihanna'yı kalburüstü yapan da te amo , russian roulette , love the way you lie , man down gibi şarkılar. bu albümde bu kaliteye paralel şarkı sayısı çok değil maalesef. ilk başta drunk on love dikkatimi cezbetti.
ayrıca dikkatimi çeken iki noktaya değineyim ki ilginç geldi;
