şu sıra gösterimde olan bir tiyatro oyunu. yani artık gösterimde demek istedim zira galasını muhsin ertuğrul sahnesinde bir grup sanatsever olarak yaptık. inanılmaz sıkıcı geçse de benim gibi, bir türlü sanat sevicisi olamamış biri için, oyunun sonunda payıma düşen şakşakçılığı gerekli ve yeterli düzeyde yaptığıma inanıyorum.
bu oyunu iyi-kötü ekseninde değerlendirmek bana düşmez. burda anlatmak istediğim şey daha ziyade o trajik oyunun oynandığı ortamın komik havası. oyun başlamadan önce izleyiciden 20 kişi çıkarsam yaş ortalamasının 65 olacağını farkedince, beni tutup insan içine sokmaya andiçmiş sevgilimi göz ucuyla süzdüm. işte juri makamı yazılı koltuklara doğru ilerleyen 83 yaşındaki asık suratlı teyzenin genç olanı dedim içimden. oldumolası tiyatroyu sevemediğim için (bir çocuk tiyatrosu faciasıyla başladı herşey) doğal olarak sıkıldım. oyunda sikkoydu sanırım ama çok anlamam dedim ya o konuya girmiş gibi olmıyım şimdi.
oyun bitiminde olağan şekilde alkışladık oyuncuları, sonra sırayla alkışladık 5 kişiyi. neyse, hoop yönetmen çıktı sahnede tek tek oyuncuları sahnenin önüne itiyor. "e alkışladık ya amınakoyim" tribindeyken ben bi daha tek tek alkışlattırdı. sonra bi teyze çıktı sahneye ve elindeki kağıttan işte bizim ışıkçımız, sesçimiz, yönetmen yardımcısının kayınbiraderi ve tuvaletçimiz (yok la o garibanı kim niye alkışlasın) şeklinde tek tek olur olmaz herkesi alkışlattırdı. gözüm sürekli çaprazımdaki çakma sarışın milf ablada. bazı isimleri deli gibi alkışlıyor, kendinden geçiyor ama nasıl!
akrabası hemşehrisi olsa gerek dedim. bir de baktım ki bir vesileyle bizim 5 tiyatrocuyu yine tek tek alkışlama faslı başlamış. ben gayri ihtiyari "oha amk başa mı döndük lan" dedim, sevgi pıtırcığı, sanatçı dostu sevgilim gülerek " e ne de olsa alkışla besleniyor bunlar" dedi. haklısın dedim.şakşakçılık mesleğinin erbabı olduğuna kanaat ettiğim ablaya son kez bakarak oradan yavaşça uzaklaştım.
