2002 yapımı ödüllü ümit ünal filmi. derin filmdir doğrusu, en kuvvetli mesajı ise ''hiçbir şey göründüğü gibi değildir''. meleğin şeytana dönüştüğü, yalanların asıl gerçekler olduğu, masumiyetin ise saf nifak olduğu bir düzeni izlemekteyiz filmde.
filmin son sahnesindeki sorgu mekanının numarası olan 6 nın kitapçı salim'in küçük bir omuz darbesiyle 9'a dönmesi de bu duruma bir göndermeydi. genelleme yapmak gerekirse içinde yaşadığımız günümüz sisteminde de tıpkı mahalledeki önemsiz figuranlarda olduğu gibi hiç bir şey göründüğü gibi değil, fakat çoğumuz hala herşey açıkmış ve açıklanabilirmiş gibi yaşamaktayız hayatımızı...
franz kafka'nın ceza sömürgesi isimli hikayesindeki alıntı boşuna yapılmamıştır:
''... ama çıt çıkmıyordu, en küçük bir uğultu bile duyulmuyordu. Makine böylesine sessiz çalıştığı için dikkatinizi çekmiyordu.''
bir gün; çarklarında yontulduğumuz dev makinada en azından kırılan kemiklerimizin çıtırtılarını duymamız dileğiyle...
