askerler kendi aralarında nöbet muhabbeti ediyolar.. sen şöyle o böyle falan.. uyudu uyumadı tartışmaları yapılırken can dostum suat herkese dönerek
"kesin lan amına koyim bu karakolda adam gibi bi nöbet tutan uyumayan biri varsa oda sarpedostur! ulan 10 aydır karakoldayız adamın bi kere nöbette uyuduğunu oturduğunu görmedim! ulan adam nöbette sigara bile içmedi bu zamana kadar kaskı balistik yeleği herşeyi üstünde! olm adam şarjörleri bile balistik yelekteki yerlerine koyuyo kim ne derse desin.. bu adam için kötü koşsalara şeytana inandığım kadar inanmam..."
eh tabi ben biraz geçiştirmek için güldüm falan hadi sigara içelim siktir et bu konuları dedim arkadaşa...
itiraf ediyorum uyumamamın, oturmamamın, herhangi biyere yaslanmamamın tek nedeni karakoldaki onlarca asker, rütbeli ve karakol hizmet binasının hemen yanı başındaki askeri lojmanlarda oturan aileler, çocuklardı... ben o kadar canın vebalini alamazdım nöbette uyuyarak...
herşeyden öte! benim bi yeminim var arkadaş. yemin töreninde bir elimiz bayrakda bir elimiz silah arkadaşımızın omzunda...
namusum ve şerefim üzerine ettiğim bi yemin var, gerektiğinde arkadaşım/arkadaşlarım için canımı seve seve vereceğime dair... bu o kadar ağır ki... hergün ama hergün bunun bilinciyle güne/geceye başlamak aslında insanı uyutmayan... eksi 28 derecede tırnaklarımız, dudaklarımız morarır ayaklarımız o soğukta şişerken beni dinç tutan budur aslında...
yeri gelir gece silahı alır nöbetçileri gezerdim... neden mi? çünkü gece silahlıkçısı, santralcisi, kazancısı hatta ve hatta nöbetçi astsubayının bile uyuduğunu adım gibi bildiğim için. tabi her seferinde aynı manzalarla karşılaşırdım.. balistiği bir güzel nöbet kulesinin içine sermiş bağdaş kurup üzerine paşşa paşşa oturmuş askerler... kimisi sigara içerken kimisi de uyurken görüldü her defasında... öyle ki yerdeki ufak çakıl/taşları elime alır nöbet kulesine atardım uyuyolarsa uyansınlar diye.. kapıyı açarlar "ya senin ben amına koyim gece gece manyakmısın olm!" derlerdi..
kış aylarında mesela nöbet kulelerimizde ufak katalitik petekler vardı. onlar pek ısıtmasa da parmak uçlarımızın uyuşmasını bi nebze geciktirirdi. ben gene bi gece 2 ve 3 nolu arka nöbet kulelerine gittim.. baktım 2 kuledeki askerlerde uyuyor... neyse kapıyı açtım içeri girdim ilk söz şu "kapıyı kapat lan donduk amına koyim burda!" tabi ben uyukladıklarından haberdar olduğum için kapıyı açık bırakırdım genel de uyuklamaları kaçsın diye ama onlar bunu asla anlamazlardı.
şimdi diyeceksiniz ki "arkadaş demin nöbetçi astsubayın bile uyuduğunu söyledin emin misin böyle bişeyden yoksa laf olsun diye mi yazdın?" haha... nöbetçi astsubayların hepsi ama hepsi nöbetçi olduklarında uyurlardı. hiç şaşmaz... hatta öyle ki kimin hangi saatlerde uyuyacağına kadar bilirdim...
bu yazdıklarıma istinaden denilebilir ki "ya arkadaş neye güvenip yatıyor/uyuyor onlar?" söyliyeyim hemen.. silahlı kuvvetlerin jöh'leri varya hani dağ bayır gezen jandarma özel istihbaratlar.. onlara... sanıyolar ki bi durum olursa sıcak istihbarat sağlanır ve bizde taarruza geçeriz. bok geçeriz!! sınırda sıcak istihbarat asla ve asla yok!
ha bi' de aklıma gelmişken yazayım acemi birliği denen o askerliğin ilk başlangıç evrelerinde şüphesiz askerliğini yapmış her vatan evladı şunu duymuştur "siz verilen emirleri yapın, sadece verilen emirleri yapın en iyi asker o zaman siz olursunuz"
şimdi bu koccaman bir yalan! tekrar yazıyorum koccaman bir yalan! yok öyle bir dünya... sizin a dan z ye uygulamak istediğiniz emirler bir an gelir ki yalan olur... o da nesi? keyfi durumlar mı söz konusu yani? falan olursunuz... anlarsınız ki herkes kendi bölgesinin paşası, komutanı... herkes kendi çöplüğünde bi cumhuriyet kurmuş benim emrim bu arkadaş havasında...
öyle işte sözlük... bi ara uzuuuun uzun yazsam bu askerlikle ilgili düşüncelerimi, yaşadıklarımı, diyalogları, gördüklerimi.. ciddi ciddi aklınız geri döner.
