VI-XI yüzyılları içine alan bu devre Türkçe için çok önemlidir. Bu dönem, Türkçeyi metinlerle takip edilebilme inceleyebilme özelliği bakımından Türkçenin önemli bir devresidir.
Eski Türkçe; Köktürk ve Uygur dönemi olmak üzere ikiye ayrılır:
Köktürk Dönemi:
Bu devre Köktürk, Uygur olmak üzere iki bölüme ayrılır. Köktürk Devleti döneminde, Köktürk alfabesiyle yazılan Köktürk Yazıtları (Orhun Kitâbeleri) Eski Türkçe Döneminde yazılmıştır.
Köktürk Yazıtları, Orta Asyada bu günkü Moğolistan sınırları içinde, Başkent Ulan Bator'un 45 km. kuzey batısındaki Orhun ve Selenge Irmakları arasında bulunmaktadır. Balbal taşlarının üzerine yazılmış metinleri kapsar. Bu metinler, edebî bir dille yazılmış, Türkçenin şimdiye kadar ele geçmiş en önemli, en kapsamlı, en eski dil hazinesidir.
Bu yazıtlar; 721-725'te Vezir Tonyukuk, 732-734'te Kül Tigin, 735'te Bilge Kağan adına yazılıp dikilen üç büyük anıttan oluşmaktadır.
Bu yazıtlardan başka, Yenisey bölgesinde VII. Yüzyılda yazılan Yenisey Kitâbeleri de Eski Türkçe dönemine ait önemli; ancak Orhun Kitâbelerine göre daha küçük çaptaki belgelerdir.
Eski Türkçe dönemi Türkçenin kelime hazinesi bakımından en saf, en duru dönemidir. Bu dönemdeki metinlerde bulunan Türkçe sözcük oranı %99'dur. Çinceden birkaç sözcük girmiş, diğerleri tamamen Türkçeye aittir.
Uygur Dönemi:
Eski Türkçe döneminin diğer devresi Uygur devresidir. Köktürk imparatorluğu yıkılıp tarih sahnesinden çekilince Yerine kurulan Uygur Devleti yerleşik hayata geçmiş Türklerin ilk temsilcilerindendir.
Uygur Türkleri Köktürklerden farklı olarak Uygur alfabesini kullanmışlar.
Bu alfabeyle bir çok eserler meydana getirmişler, seslerini geniş kitlelere duyurmaya çalışmışlardır. Uygur Türkleri başta Budizm olmak üzere Mani, Brahmi, Nesturî gibi dinleri kabul etmişler, bu dinlere ait birçok eseri Uygur alfabesiyle yazmışlardır.
Uygur yazı dili Uygur devletinden sonra da devam etmiş Orta Türkçe döneminde de Türkler tarafından kullanılmıştır. Hatta Fatih Sultan Mehmet'in bile Uygur alfabesini bildiği ve kullandığı söylenmiştir.
