nasreddin hoca bir gün evinden çıkmış. pazara doğru giderken bir bakmış satıcının teki daha ağır çeksin diye nohutları ıslatıyor. hemen yanaşmış tabi.
- naber, demiş. nasıl gidiyor? satıcı demiş ki
- iyi hoca, ne olsun. uğraşıyoruz iş güç.
- bana 8 kilo nohut veriver ordan demiş.
adam nohutları tartarken biraz daha muhabbet etmişler. sonra da hoca nohutu almış, eşeğine yükleyip uzaklaşmış. eve dönmeden önce birkaç tane de şeker almış. onları da cebine atmış. eve dönerken iki tane çocuk nasreddin hoca'ya yaklaşmış.
- hoca, demişler. düdük yok mu bize?
- yarın bana uğrayın ben size düdük yaparım. para vermeyin öyle şeylere.
- tamam, demişler.
eve döndüğünde bakmış karısı etli nohut pişiriyor.
- oooh avrat demiş. mis gibi kokuyor. ellerin dert görmesin. senle evlendiğim için o kadar mutluyum ki. hem sokakta hanımefendisin, hem mutfakta annesin. diğer konularda da çok iyisin. senin hakkını nasıl öderim?
