"vatanım diyorsun... kağıtlarının sana söylediği incr çekirdeğini bile doldurmayan o boş sözlere kulak asıyorsun... sen beni dinle; vatan var oldukça insan canavar kalacaktır! evcilleşmez bir canavar!... Aama şükür tanrıya kurtuldum, geçti! ya sen?"
üzerine insanın bi şeyler okuyası bile gelmiyor ya yapacak bir şey yok, bizler de kağıt fareleriyiz sonuçta değil mi? hayatı, insanları, anlamı kitap okuyarak çözeceğimizi-anlayabileceğimizi sanıyoruz nah anlarız! ellerimizle, kollarımızla, gözlerimizle bütün vücudumuzla bağıra bağıra yaşamadıkça bir bok anlayacak değiliz. gemiler yanmadıkça, aynı kıyı terk edilmedikçe ve aynı sözler söylendikçe dünya hep aynı kalır hayat da aynı kalır sorulan sorular da cevaplar da...
sonunda da sadece kağıt fareliği yapmış bir bunak olarak hasta yatağında ölüp gidersin işte.
