yalnızlaşmaya başladığında insan, sevdiklerini dostlarını ve hatta hayallerini birer birer kaybettiğinin farkına varinca insan, kaderinin ve şansının neden onu bu kadar alt üst etme uğraşı içine girdiğini düşününce insan; boşluğa, yalnızlığa, şansına, kaderine, hiçkimseye değil sadece kendine öyle bir küfür etmek ister ki... işte o küfür damarlarından, iliklerinden gelir.
