sevmiyor olmaktır. bunu bir anımla anlatayım dostlar ;
geçen günlerde yurt odamıza, van yüzüncü yıl üniversitesi öğrencisi adıyamanlı bir arkada$ misafir oldu. adı serkandı. tanı$tık, konu$tuk. çok iyi, esaslı biri. insan gibi insan... odadaki 5 ki$iye anılarını anlattı; alanya'da staj yapmı$. komi olmu$, barmen olmu$. denize girmi$, çıkmı$. klasik tatil-çalı$ma anıları gibi... odadaki elemanlar direk atladılar: "olum rus götürmedin mi?", "alman çoktur orda ehehahehahea!" gibi nidalarla... hiç birine bakmadım dedi. "canım istemedi" dedi. "aaaa nasıl istemez", gay misin olum peheheheheha" gibi nidalar co$tu bu kez. serkan hiçbirine aldırmadı. gülüp geçti bu salak sözlere. ama gözlerinde bir pırıltı vardı. normal bir insanın bu laflar altında, az da olsa, canı yanardı. o aldırmadı hiç.
sonra kantinde kar$ıla$tık. masasına oturdum konu$tuk. konu a$ka geldi. a$k insanıydı, belliydi. memleketinde canından çok sevdiği bir kız varmı$. onu anlattı bana. saçlarının rengini, gözlerinin rengini, bakı$larını öyle bir anlattı ki, kız gözümde canlandı resmen.
"ben sevdiğim insanı aldatamam" diyordum ama çevremdeki hiçkimse bunun gerçekliğine inanmıyordu. sıkıntım buydu. o gün $unun farkına tescilli olarak bir kez daha vardım. insan seviyorsa aldatmaz. bunu için çaba sarfetmez. hakikaten dürüsttür. serkan ile ben iki mecnun konu$tuk bunları. "kavu$acaksınız" dedim.
