genel itibari ile hüsnü arkan ile birlikte dillendirdiği "hoşgeldin" isimli şarkısı ile tanıdım kendilerini. şarkıya hüsnü arıkan ile kattığı anlam ve birlikte oluşturdukları uyum oldukça güzel ve dikkat çekicidir. lakin kendi albümünü dinlediğimde üzerime bir karamsarlık bir ağırlık çöktü. adet döneminde kadının huzursuzluğunu andıran sessiz bir dinginlik ile terennüm ediyordu şarkılarını. efendim seste bir yorgunluk bir karamsarlık aslında Bergman'ın silence filmini andıran sessiz bir isyan var.
sözleri oldukça sade, fakat bu sadeliğin altında "sylviaplathvaribirkatastrofi" var sanki. hani bazı insanlar felaketlerini dillendirmekten hoşlanırlar; ve yaşanmışlığını belirli fenomenler ve göstergeler ile aktarmak yerine dili sündürerek iyice yalama ederler.[fakat oöyledeğil] işte birsen tezer-eğer sözleri kendine aitse ki buna söyleyiş de dahil-in bu sadeliğinin altında büyük anlamlar var. sesinin görünürdeki ruhsuzluğu bundan dolayıdır diye düşünüyorum. emin olun dili bu kadar sündürse bile yine sesinin ruhsuzluğu göstergelerinin üzerine yapışmış anlamları saklayacaklardı.
