sabahın bu saatinde hayat telaşıyla uyanıp "lan bir bilgisayara bakayım" diye sözlüğü açınca karşıma çıkan parça. Oğlum ne zaman geçmiş lan 2004... 19 yaşındaydım. bu şarkıyı pek sevmezdim de Avril lavigne'yi o aralar severdim tatlı kız eğlenceli parçalar. 2000lerin başında yeni yeni modaydı kapuşonlu sweati montun vsnin altına giymek, altına da hafif bol ama derli toplu bir pantolon giyip güzel de bir spor ayakkabı (tercihen converse tabi) geçirince kafaya da güzel bir NY şapkası, kolda da bileklik veya sarılmış garip renklerde bandanalar vsler, basket oynarken iverson kollukları tey tey tarz olduğunu sanırdık. Tarz olmasına tarzdı be. müzik tarzı olarak böyle pop şeyleri dinlemesem de öyle giyinirdim, Avril, amy lee en iyisi tabi o zamanların gwen stefani gibi hatunların hayalini kurardık da enazından benim çevremde pek yoktu genelde tiki veya 18imize geldik neden kokoş teyze olmuyoruz tarzındaki hatunlarla doluydu. sonra ne oldu? Gwen stefani tarz değiştirdi biz adam olmaya başladık, ulan üzerimize giydiğimizden bile zevk almaz olduk, yıllar sonra satın aldığım tek bir kıyafetten zevk aldım o da geçen yıl . müzik dinlemeyi ihtiyaç değil lüks olarak gördük. güzel günlerdi be ah ulan türkiye adamı 26 yaşında yaşlandırır.
Ha bir de avril'in kendini aşmış tek şarkısı var ki (bkz: losing grip)
