bugün tek başıma gittiğim filmden yanımda o tatlı egeli insanlarla çıktım. her yaz balıkesirin bir ilçesine gidip o insanları yıllardır yakından müşahade eden bir insan olarak diyaloglar, acı tatlı her duruma getirilen o neşeli yorumlar babam ve oğlumdan sonra tekrar beni benden aldı. vay biz ne acılar çektik ezildik kırıldık tavrı olmadan anlatıldı çok şey. acı çekmeden ağlayıp rahatladı salondaki herkes. hele yanımdaki teyze hem hastaydı öksürüyordu hem de hüngür hüngür ağlıyordu. bu arada insanların sinemalara bulaşıcı hastalıklarla -grip,nezle vb.- gelenlerin yanlarına o insanların hasta olduklarını bilmeden kaderin cilvesiyle mecburen oturmak zorunda kalmaları da ayrı üzücü, ayrı bir film konusu gibi..neyse sosyal mesajımı da verdiğime göre iç huzuruyla uyuyabilir herkese de bu filmi tavsiye edebilirim.
