--spoiler--
Bir kimsenin elinde veya evinde çalıntı bir eşya bulunduğu taktirde, eşya o kişi tarafından satın alınmışsa satanı bulduralar. Bulamazsa ve daha önce de hırsızlıkla suçlandıysa bulup kadıya götürene veya bir başka yerde bulduğunu ispat edene kadar işkence yapalar. Ama suçunun sabit olmadan evvel ölmemesi için işkencede ihtiyatlı davranalar ve işkencede ölenin dosyası kapatıla
--spoiler--
şeklinde kanunu olan durum. kaynak: murat bardakçı. (ikinci bayezid kanunnamesi, 32. madde)
ayrıca osmanlı döneminde işkenceyle idam yalnızca ama yalnızca üç şekilde mevcuttur: çengel, çarmık ve kazık. bunun dışında söylenen hiçbir yöntem doğru değildir. yukarıda aldığım kanun maddesinde de öldürmeden işkence etmekten kasıt dayak atmaktan, kemiklerini kırmaya hatta bazen diri diri deri yüzmeye kadar gidebilen işkencelerdir; ama işkence amacı konuşturmak değil de öldürmekse bunun yolu bu üçüdür. yoksa ağzından fare verilir de iç organları yedirilir, zina yapana şu yapılır, odur budur hepsi yalandır. oryantalizmin sonucudur bunlar.
çengel, yanılmıyorsam eminönü' nde bulunan bir alet. epey bir yükseklikte sivri bir çengel. suçlu insan anadan doğma soyulup bir makara yardımıyla yukarı kaldırılıyor ve yüksekten bu çengelin üstüne atılıyor. gerisi allah kerim, o çengel hayatî bir organına denk gelmişse suçlu şanslı sayılıyor ve orada hemen ölüyor. ama başka bir organına gelmişse ölene kadar orada asılı duruyor ki bu durumun bazen haftalarca sürebildiği biliniyor. suçlu da orada halka teşhir ediliyor, bu durum gerek osmanlı gerekse batı kaynaklarında ayrıntılı bir şekilde anlatılmış.
çarmıkta kişi yine anadan doğma bir şekilde çarmığa gerilir. omuz başı ve kalçaları oyulup buralara mum dikilir ve kişi bu şekilde şehirde dolaştırılır. ölmezse asılır.
kazıkta ise kişi anadan doğma soyulur, kazığa oturtulur, omuz başlarına mum dikilir ve gezdirilir. tarihi kayıtlara göre başka, rutin bir işkenceyle idam yöntemi yoktur.
