hiçbir entry, film hakkında ön yazı, filmin konusunu okumadan, fragman dahi izlemeden filmi vizyona girdiği bugün izledim. iyi ki de öyle yapmışım. film hakkında tek bildiğim mübadeleyi anlattığıydı, mübadele sonrası dördüncü kuşak olarak orada olmam farzdı.
çağan ırmak, öykü anlatmada usta, görüntü açısından her zaman doyuran ve hep filmin içine seyirciyi sokan bir sinemacı. ama bu kadar da olmaz ki kardeşim. ben hala filmdeyim. film beni götürdü girite, biz dostuz diyen birkaç yunanlıyla gerçekten dost yaptı. giritin hemen öncesinde kumaş kesiyordum, resimlerde metafor buluyordum. ustalık dönemi böyle bişey olsa gerek. bir çocuğun gözünden hikaye anlatırken sizi alıp onun yanına koyuveriyor, salonda koltuğunuz bomboş kalıyor.
nuri bilge ceylanı, demirkubuzu çok konuşuyoruz. çağan ırmakı ağlattığından es geçiyoruz. şimdi herkes bu değerli filmin yönetmenini konuşsun, olumlu/olumsuz eleştirsin. bu film için herkes sinemaya gitsin. bu film, bu oyuncular, bu yönetmen, bu kadro bunu hakediyor.
