asosyaldir, fazla tanıyanı olmaz.
konuşmaz, zaten millet onu siklemez.
erkekler diğer kızları kucaktan kucağa atarken bu kızlar sınıfın fazlalığıdır.
ses tonlarını bilen çok az kişi vardır.
öğretmenler, öğrenciler bu kızın adını unutur yada bilmezler.
bu kız fazla gülmez, güldüğü zaman yüzü eski haline çabuk döner.
bu kızın sınıfta sevdiği bir çocuk vardır, lakin çocuk bu kızın varlığından bile haberdar değildir. o çocuk güzel kızlarla konuşma peşindedir.
sınıfta varlığı yokluğu birdir.
sınıfın diğer kızları da bu kızla ilgilenmezler.
bu kızın bazen 1-2 arkadaşı olur. bazen ise hiç arkadaşı olmaz.
sonunda bütün sınıf mezun olduğunda, verdikleri anı defterinde zoraki bir gülümsemesinin olduğu fotoğraf bulunur bu kızın.
yıllar sonra sınıftan biri o defteri açtığında eski arkadaşlarını hatırlayıp, onların anılarını kafasında canlandırarak hüzünlenir.
ama hiç kimsenin aklına bu kız gelmez. bu kız eskiden sınıfta bulunan bir süstür. öylesine oradadır. sanki dizilerdeki arkadan geçen ve günlük 30 lira alan sözde oyuncular gibi.
okulundan geriye kimse kalmaz bu kızın.
ama bu kız olgunlaşır, hayatı öğrenir. ona "gel sana yemek ısmarlayayım, ardından sikişiriz!" diyen erkekler gelmemiştir. bazı şeyleri kendi öğrenir. bedenini araç olarak kullanmaz. ama ilgisiz de bırakılmaz.
insana, insan olduğundan değer verin! kadına, kadın olduğu, vajinası olduğu için değil, insan olduğu için değer verin!
sağda solda gördüğünüz, "bundan alacağım göt olmaz olsun!" dediğiniz kızlarla bir konuşun. ama cinsel bir obje gözüyle değil, insan gözüyle, bir dost gözüyle.
