birincisi şudur ki, kuran ve eski ahit'te geçen insan (veya erkek) ifadesi bazı yerlerde adem' i, bazı yerlerde genel olarak insanları ifade eder. özellikle eski ahit' teki ibranice ifadelere baktığımızda ilk yaratılan insan' dan adem, ona eş yaratıldıktan sonra ikisinden erkek ve kadın olarak bahsedilir. ilerleyen hikayelerde yine insanların genelinden bahsedileceği zaman kullanılan tabir adem'dir. eski ahit' teki örneği verme sebebim, kuran' ın orijinalinde böyle bir dil ayrımı var mı yok mu bilmiyorum; ancak çevirilerinde bunun olmadığı ortada ve kuran ne yazık ki eski ahit kadar araştırılmamış. her neyse, eğer kuran' ı da eski ahit' i okuduğumuz gibi okursak hicr suresi 26. ayet' te şekillendirilmiş balçıktan yaratıldığı söylenen insanın adem peygamber' in kendisi olduğunu; bunun aksine alak suresi 2. ayet' te alak' tan yarattık denen insanın genel olarak insanlar olduğunu anlayabiliriz. kuran' ın anlattığı hikayelere baktığımızda adem' in bir annesi veya babası yoktur, haliyle adem' in "alak" olması söz konusu değildir, o doğrudan toprağa su katılıp şekil verilmek suretiyle yaratılmıştır, bu durumda kuran kendisiyle çelişmez ve ortada bir paradoks da yoktur.
