ilk çıktığın zamanlardı.çok net hatırlıyorum.inanılmaz bi alettin sen.hem şarjın uzun gidiyordu.hemde içinde süper oyunların vardı.elden ele dolaşırdın.imrenilerdi sana, besteleyicin bile vardı senin. girerdim melodi kodlarını, milletin ki zırr zırr diye öterken, sen gülpembe melodisiyle susturuverirdin etraftakileri...
çok fena alettin çook, o zamanlar karizmandan diğer telefonlar masaya konamazdı senin yanında.çekinirlerdi, onlar.. zaman geçti arkadan gelen o kokuşmuş, o kendini bilmez nesil, senden fazla özelliği olan o garip o polofonik dedikleri kulak tırmalayıcı muzik sesleri olan o fırlama telefonlar senden daha çok tutulur oldu.hiç bozmadın havanı, bi kere bile olsa dönüp bakmadın.ağırlığını hep korudun.olgunluğundan hiç taviz vermedin sen...
aradan zaman geçti seni sandığın içine attılar ama sen yinede ağırdın be 3310, yaşlı bunaklar seni mıncıklamaya başladı, yine sabrettin, sana takoz dediler, muhattab bile almadın onları...
ahhh be 3310, şimdi karizmayı bozan bir unsur olduğunu söylüyor bazı kendini bilmezler.sen yinede kırışan yüzün, o müthiş sabrınla hep hayranlığımı kazandın.emektarlığın, insanlara verdiğin hizmetle hep göz doldurdun.var sın sana karizmayı bozan desinler varsın seni yanında taşımaktan utansınlar.sen hep kalbimdeki o en derin yerde olacaksın.yerinde rahat uyu...
