pardon hanımefendi
birine mi benzettiniz?
yoksa bilmeden sevdiniz mi beni?
yada sevdiğinizi mi sandınız?
yok yok bir yanlışlık olmalı
şimdi siz bir tebessüm bırakırsınız
ben bir merhaba
ve muhabbet başlar
basit bir otobüs durağında
sonra bir kahveye dönüşür
gecenin birinde yalnızlığı anlatmaya
eski sevgililerden bahis açılır
ben susarım sesim çıkmaz
dinlerim pür dikkat
kıskandığımı hissederim
ve biter muhabbet çekilirken yataklara
yarı sevinç yarı üzüntüyle sizi hayal ederim
bir maceradır başlar
önce güvenmek istediğimi söylerim
siz ise deli gibi sevdiğinizi
sonra inanırım sözlerinize
sevinç ve şefkatle bakan gözlerinize
masal başlar sonralarında
ve bir gecelik kabuslarda
siz aşık olduğunuzu sanarsiniz alışırsiniz
ben tutulurum tüm benliğimle
yalnızlığımın verdiği gazla taparım adeta
sevişmelere bırakır muhabbetler sonra
bir kaç tartışma
sıkıldığınızı hissedersiniz
aşık olmadığınızı anlarsınız
fakat buna siz bile inanmazsınız
devam eder etmekte olan herşey
bir sözcük belirir düşünceleriniz de
"gitmek" başta acı verir belki size
devam eder tartışmalar
bana göre ben haklıyım size göre yine siz
bir gece derim "bitanem biz aşkın neresindeyiz"
son durağına gelmişizdir lakin
aşk sandığımız şu şeyin
yolcular terk eder tek tek
hemde kaçarcasına
zaten iki kişi vardır adı bilinmeyen araçta
oyuncağını kaybetmiş çocuk misali siz
alışırsiniz bir müddet sonra
kaptanını kaybetmiş gemi gibi ben
sürüklenirim kimsesiz sularda
sizden miras kalır acılar bana
söyleyin ne gerek var hanımefendi
sizin zamanınıza benim duygularıma yazık
siz geçen zamanı güzel tanımlasananızda
ben tanımlayabilirmiyim tutkularımı
hiç gerek yok bunlara
geldi zaten otobüs
ben binip gidiyorum yalnızlığıma
hadi sizde alın tebessümünüzü güzel yüzünüzden
uzaklaşsın sıcaklığınız benliğimden
hoşçakalın hanımefendi..
şimdi gerçekliğe bırakıyorum kendimi...
