kendi adıma hatırı sayılır bir yardım yaptığımı düşündüğüm halde çadırları ve o soğuğu düşündüğümde içim ürperiyor. bizim yazlığa neden bir aile almıyoruz diyorum. orada öylece duruyor ama işte ah o soru işaretleri. yani açıkcası pkk sempatizanı birisini istemem evimde, nasıl ayırt etcem, nasıl iyi, temiz, vatanına bağlı bir aileyi bulacam? ayrıca hadi adamları getirttik, ne yiyecek, ne içecek bunlar? yazlık evde nasıl ısınacak? ben kaç ay finanse edebilirim ki? yani ne bileyim mesela küçük bir çocuğu ailesinin rızası ile bu kışlık yanımıza alalım desek e bizde herkes işe gidiyor, gündüz kim bakacak bu çocuğa. e aileyi komple yanımıza alacak halimiz yok. maşallah bir de kalabalıklar yani genelde. ne bileyim işte bir sürü soru işareti ama çocuklar o soğuğa dayanamazlar. o çadırlarda bu kış geçmez. soğuktan ölen her çocuk için kendimi suçlu hissedeceğim.
diğer taraftan eşi, akrabası, biraz maddi durumu iyi olan, biraz torpili olan herkes kaçtı van'dan. en azından bu kışlık kaçtı. kaçamayanlar yine garibanlar fakat vatandaş olarak çok da üzerime gelinmesin lütfen. sonuçta hükümetin sorumluluğunda o insanları o çadırlardan kurtarmak. yine de için rahat değil, gece klübüne, bara, konsere, eğlenceye, fasıla giderken de rahat değil, ailecek güzel bir restorana giderken de rahat değil, hava soğuduğunda, kombinin derecesini artırırken de içim rahat değil ama yine de üzerime fazla gelinmesin sözlük.
