Anlatmaya Çalıştıklarımı Anlatamamaktan, Her Yazımda Yanlış Anlaşılmaktan! Her şeyden Ama Her şeyden Sıkıldımmm!
Anlıyamıyorum Ben Bir Türlü!
Acaba Cinayet Romanları Yazanlar Hep Katil mi!? Ya Soygun Filmleri Yapanlar, Onlar da Soyguncu mu Yoksa!?
inanamıyorum Ben Yaşadıklarıma ve Yaşatılanlara! Değil Dilim, Nutkum Tutuldu Artık! Tek Kelime Çıkmaz Kalemimden! Çıkamaz...!!!
Bu Son Çıglık, Benden Yana...!
Son Haykırış...!
Kapatıyorum Sayfamı...!
Artık Bu Kadarı Fazla!
Taşıyamıyorsunuz Cümlelerimi...!!!
Anlıyamıyorsunuz Altındaki Acıları...!
Nasıl Anlamak istiyorsanız Öyle Anlıyorsunuz...!
Bu Son...!
Yazmaktan Vazgeçiyorum...!
Yazmaktan Vazgeçmekle Kendimden de Vazgeçiyorum...!
Çünkü Yazmaktan Vazgeçmek Kendimden Vazgeçmektir ve Kendime Vereceğim En Ağır Cezadır!
Ama Unutmayın ki...!!!
Uzun Bir Yolculuktur Hayat!
Başını Bildiğin Ama Sonunu Göremediğin... Yaşarken Türlü Acılar Çektiğin...
Kimi Zaman Umarsızca Sevdiğin Ya da Sevildiğin... Gelmeyeceğini Bile Bile Beklediğin..
Uzun ve Dikenli Bir Yoldur Hayat!
Çoğu Adımını Çıplak Attığın... Kanayıpta Yaralara Garkolduğun, Ama Umduğun, Ama Umut Ettiğin...
Yoksunluğuna Hayıflanırken Sevginin, Bulduğunda Kaybettiğin...
Uzun ve Yorucu Bir Yoldur Hayat!
Çekilesi Zamanlarda, Çilesi Bitmeyecek Bir Gezi... Hem Heyecan Yaptığın, Hemde Kahrolduğun..
Uzun Bir Yolculuktur Hayat!
Sonunda iki Avuç Toprakla Gittiğin...!!
