Hiç unutmam,
Bursa'ya yeni taşındığımız zamanlar daha ikinci sınıftayken öğretmen bizden hokka, divit kalem ve mürekkep istemişti. "Yarın bunları getirmeyenler okula gelmesin" demişti. Kırtasiyeye gittim hepsinin toplamı 42 bin lira idi. Eve geldim babama söyledim. Hiç bir şey çıkmadı ağzından. Bekledik bekledik bekledik akşam oldu. Tekrar söylemeye çekiniyordum. Akşam vakti beni çağırdı cebindeki bütün parayı çıkardı. Tüm para 42 bin liraydı. "Akşama kadar belki başka bir şeye lazım olur diye bekledim. Al şimdi bu parayı ne lazımsa al. Sen yeter ki oku ben sırtımdaki gömleği satar yine okuturum seni" dedi. Okuttu da.
Yaradanın o gününe de şükür bu gününe de.
