Müslümanlık öncesi Türk dini muallakta kalan bir konudur. O yüzden kesin yargılara baş vurulamaz. kaldı ki dönemsel olarak da farklılık göstermekle beraber birbirlerinin dönemine ait olmayan kutsal kavramları aynı dönemde yaşamış gibi kabul etmek de olmaz. Ayrıca "tanrı" sözcüğü doğrudan bugünkü "gök" anlamına gelen sözcüktür "gök" ise bugünkü mavi anlamına gelen sözcüktür (tabi dönemsel değişimler falan da söz konusu da aşağı yukarı böyledir" hal böyleyken "yer tanrı" diye bir kavram söz konusu değildir. "yer" diye tanımlanan veya başka şekillerde tanımlanan kutsal varlıklar eski Türk inancına göre "Tanrı" olarak kabul görmez. "Tanrı" Tektir ve adını da Tek olan bugünkü Gökten almıştır. diğer kutsal varlıklar ise isimlerini ona göre almıştır. "Ra" ya veya odin'e hatta bugünkü hristiyanların inandıklarına Tanrı demek ise hem atalara hem de Türkçe'ye hakarettir. Çünkü Ne Ra ne Odin ne de hristiyanların inandıkları onbinlerce yıllık Türk'ün Yaratanın büyüklüğünü maddeselleştirmek amacıyla "gök" yani "tanrı"yla sembolleştirmesine hakarettir. Ra bugünkü sözcük kullanımında olsa olsa ilah olarak tanımlanabilir, Tanrı değil. Tanrı Türk'ün dönemler içerisinde farklılık göstermesine rağmen kabul ettiği en büyük kutsal güce tekrar edelim "gök"ten ilham alarak verdiği isimdir. Yani "özel" isimdir.
