doğmadığım ama büyüdüğüm, çocukluk anılarımın neredeyse tamamına sahip adadır.
ilk kez 6 aylıkken ahşap bir motorla fırtınada gittiğim adaya son kez oğlum 6 aylıkken modern iskandinav yapımı bir feribotla gittim.
ama benim adamı çalmışlar, yerine başka birşey koymuşlar. dimitri yoktu, tasula, dodora yoktu.
belki pirmetula burdadır diye kapısını çaldım geçen sene vefat etti dediler. çocukluğum da onunla birlikte öldü.
