normalde dram türünde filmleri sevmem. ağlamak, yüreğini dağlamak, üzülmek, kahrolmak vb.. şeylere hayatımda yer yoktur. içinde bunları barındıran filmleri de kendi tercihimle gidip izlemem. davete iştirak etmek için ön gösterime katılmıştım, isabet olmuş... yaklaşık 1 ay önce dedem vefat etti. onun üzerine filmi izlediğimden dolayı, film beni baya etkiledi. filmin konusunun geçtiği dönem ile bizim yaşadığımız dönem örtüşmeyebilir ama ister istemez yaralıyor insanı. yaşanan zaman ve mekan farklı ama benzerlikler de yok değildi.
leyla ile mecnun'dan ayrılışı ardından arda'yı görmek, sanki kasten yapılmış olan tıs tıs tıs tıs gülüşünü dinlemek oldukça keyifliydi. filmde "babam var benim" dercesine "dedem var benim" dese tam olacaktı...
