Ömrümde ilk kez aşık oldum. Üstelik aşkın tam manasını bilmiyorken. henüz o zaman 15 yaşındaydım. Hayaller kuruyordum, evlenecektim, o benim kadım olacaktı. Daha 16 yaşına girmeye çok az kalmıştı. Gün sayıyordum 18 olmak için. Çünkü o zaman evlenecektim. 16 yaşında sevdiğimi toprağa verdim. Öldü. Şimdi yaşım 24. 7 sene aşık olmadım, olamadım. Hep onu düşündüm.
Sonra bu çıktı karşıma. ilk başlarda direndim, olmaz arkadaş olarak kalalım dedim. Çünkü 7 senedir kızlarla sadece arkadaştım. Hatta bunu duyanlar gay mısın diyorlardı. Ama ben sadece aşkımı toprağa ekmiştim, mahşerde biçecektim.
7 sene sonra birinden kaçmaya çalışırken bir de baktım ki kendimi ondan buldum. Sanırım toprağa verdiğim aşkım bana yalnızlığı yasaklıyor ve bu dünyada böylesine tutkulu bir aşk sunuyor. Belkide o yüzden haddinden fazla dürüst, sadık, ve aşk dolu biri olarak kendimi aşka teslim ettim.
Ya amına koyum çok canım yanıyor. Ben bir daha kimseye güvenemicem. inanamicam. Sevemicem. Kimsenin beni sevmesine izin veremicem. Onunla iken maraşın en ihtişamlı reklam ajansını kurma hayalleri süslerken kelimeleri şimdi hayalsiz kaldım be. Amaçsız kaldım. Ne için yaşayacağımı dahi bilmiyorum. Yaşarmıyım onuda bilmiyorum.
