filmle ilgili gözden kaçan müthiş bir ayrıntı vardır. aslında bu tüm temanın özündedir ama kimse de buna karşı çıkmamıştır. 12 yaşındaki nathalie portman ile 40 larındaki jean reno' nun belirgin bir şekilde yakınlaşmasını, kızın ona aşık olmasını ve malum sonlarını hepimiz izleriz. o yaş için oldukça sevimli ve ifade sahibi bir yüze sahip olan nathalie portman' ı seçen luc besson yönetmenlik kariyerindeki en iyi hamlesini yapıp bize alenen pedofili çağrıştırması gereken bir öyküden hem hollywood stili macera, hem de aşk ve bir kiralık katilin öyküsünü anlatan bir film çıkarıyor. üstelik biz bunu kaşıkla yerken adrian lyne versiyonlu lolita' ya küfür kıyamet eleştiri getirilmiştir. işte sinemanın ve dili kullanabilmenin gücü buradadır.
hollywood stili ile fransız yeni dalga karışımı biçemi ile luc besson' dan harika bir iş. bir diğeri; (bkz: le grand bleu)
bu arada filmin en iyisi jean reno değil gary oldman' dır kanımca.
