bencillik ve yavşaklıktır. dinciler çok sever bunu. e yavşak, şükredeceğine o acıyarak baktığına elinden geldiğince yardım etsene. daha kötülerini görüp isyandan vazgeçeceğine sorsana allahına neden? diye. hiç sorgulamadan öleceğine, o beynini kullanıp bir kere sorgulasana. veya allahı da geçtim, sorsana bu düzen niye böyle diye? insanın suçu olan durumlarda bile şükürle kandırırlar bu salakları, sindirirler. sanarlar ki allahın işi. işte bu şükürcülük, kadercilik dünyanın bu kadar boktan olmasında dünyayı yönetenlerden daha da suçlu bir mantıktır. bunları siksen adam olmazlar, enselerine vur ekmeğini al kader de şükret de sesini çıkarmazlar. bu yüzden de görüyoruz emperyalizme maşa olmuş, katledilen müslüman ülkeleri.
edit: tuzu kuru olan bazıları da boş boş konuşur, zor durumdakine sorunun çözümünü değil de şükrü, kaderi falan öğütler, din zehrini akıtırlar. böylelerine de dinini de al git denir.
kısacası: şükürü sikeyim kaderi iki kere sikeyim, yaşasın isyan.
