safai isimli ressamın,içinde sıkça "us" ve ondan türeyen kelimeleri kullandığı,imgesel romanıdır.okurların aklında "duru" bir tat bırakır.insanın acziyetini,ezici güce karşı iradesizleşip benliğini yitirişini martı diliyle anlatmak olur mu derseniz,oldurmuş yazar.
girizgahta okuduğum şu satırlar beni yüreğimden vurmuştu;
"onca kirletmeye kalkışana karşın yine de apaydınlık ışıyışını sürdüren ve yüreğimizin en el değmemiş yerinde hâlâ dipdiri yaşamakta olan aşkın insan imgemize adanmıştır. ona sevdalıyız da!"
ve bir de;
yani sen acunsalmartı mısın şimdi?
hem öyleyim, hem de değil.
nasıl yani?
mağaranın çıkışına doğru baktığında ne görüyorsun?
gökyüzünü.
tümünü mü gökyüzünün?
hayır, bir bölümünü.
peki, iyice dışarı çıkıp da yukarı doğru baktığında?
yine gökyüzünü; ama bu kez çok daha geniş bir boyutta görüyorum onu.
ikisi de aynı mı gördüklerinin?
hem öyle, hem de değil.
işte bunun gibi, ben de hem acunsalmartıyım, hem de değil
