normal hava ve yol koşullarında üçte birini tükettiğim hayatımda gittiğim en güzel ve özel konser.
şimdiki eşim, o zamanlar ise sadece etkilemeye çalıştığım bir kız idi sevgili sözlük. bir gün, beş parasız öğrencilik günlerinde, ankara'da okuldan otobüsle şehir merkezine doğru ilerlerken rolling stone türkiye adlı dergiyi karıştırırken gördük bu konserin ilanını. bana dedi ki:
- ya ben çok severim depeche mode'u, keşke gidebilsek
- gideriz ya ben ayarlarım tandıkılarım filan var.
tabi ki de yoktu tanıdığım filan sözlük. gittim para buldum. 2006 yılında iki bilete 198 TL verdim. sonra gittim zamanın klas otobüsçüsü varan'dan iki tane gidiş-dönüş istanbul'a bilet aldım. hiç bir zaman söylemedim ama para verdiğimi ona. ancak şöyle bir sorun vardı. hayatımda hiç depeche mode dinlememiştim. biraz enjoy the silence biraz free love biliyorum. önceki konserlerin playlistlerini bulup orada çalıdıkları şarkıları cd'ye çektim. okula giderken sürekli dinledim. dinledikçe ezberleyip sevdim. sonra konsere gittik. martin l. gorehome şarkısını söylemeye başlayınca ilk defa "en sevdiğim şarkıları bu çok mutlu oldum" bahanesi ile sarıldım ona, çok güzel iki saat geçirdim. dönüşte otobüste ilk defa omzunda uyudum.
bu konsere gitmek benim hayatımı değiştirdi belki de.
