yanılmıyorsam cumhuriyet bayramında lisede şiir okumuştum. o bu değilde, herkesin elinde mikrofon varken hocanın bana mikrofon vermemesi ve herkes cinnettin'e uyacak ritm olarak. onun sesi çok gür. o sizi yönlendirecek diyip mikrofonsuz bi şekilde hepsinin ortasında ve önünde sahnede durmamı istemesi, akabinde ben yüksek sesimle mikrofonsuz bile onların sesini bastırmam. salonda ufak çaplı bi gülme krizi yaşattı herkese. çok utandım amk. sahneden inerken elimde mikrofon olmaması sebebiyle rahatça yapabildiğim espri ise herkesi güldürmüştü. "lan iyiki mikrofon vermemişler, şiir okuturken kolonları patlattırırlardı yeminle"
