Özleminden burnumun direği sızlıyor; denildiğinde, kastedilen duygunun nasıl bir şey olduğunu bilmiyordum ama sayende öğrendim...
Garip bir duygu; Ciddi ciddi sızlıyor insanın burnu...
Yüreğim sızlıyor, ey güzel sevgili! Seni düşündükçe ve daha da kötüsü seni düşünüp yanımda olmadığını farkına vardıkça içimde bir şeyler parçalanıyor...
Çok geceler yalvardım tanrıya; bizi yarattığı o muhteşem, kusursuz ellerini; sol göğsümün içine sokup, oradaki cevahiri çekip alsın diye lakin; olmadı, yapmadı öyleki; o cevahir hala, senin için atıyor acı acı...
Çoğu geceler uykuya dalarken, için için sana seslendiğimi, seni çağırarak uyumaya çalıştığımı fark ediyorum, yüreğim sızlayarak... Rüyalarımda ise; yine sen varsın... Birçoğunda; o canım mai gözlerindeki pırıltı ve dudağındaki tatlı tebessüm ile; " döndüm işte, geldim sana " diyorsun... Ve gecenin bir saati, seher vakti ya da güneşin doğduğu sabahın herhangi bir zaman diliminde ismini sayıklayarak uyanıyorum... Ve o an, anlıyorum ki; o günde seni unutamayacağım... Canım daha fazla acımasın diye debelene debelene uyumaya çalışıyorum belki yeniden seni görürüm diye...
O kadar güzelsinki rüyalarımda; o kadar candan, o kadar içten ve bir o kadar sıcak...
Keşke hiç uyanmasam diyorum, uyanmasam da sen hep öyle tatlı tatlı gülümsesen bana...
Ne acı! Sen sadece rüyalarımdasın şu son günlerde...
Bense; senin anılarında... Sadece bir anı...
